January 18...

            Ang tumal ng araw na to. Grabe dumaan lang ang araw na ‘to ng parang wala lang. Hindi naman talaga ako mahilig magsulat. Nasusulat ko lang t ongayon dahil na rin sa nabasa kong libro ni Bob Ong. SHIT! Ang lupet niya. Kahit na ganun yung kwento it never fail the reader to expect something. Kahit mejo bitin ang kwento okay lang. Ano ngyari sa bida namantay ba siya? Paano na si Nico anong nangyari kay Jezel? Ang daming tanong sa utak ko matapos kong basahin yung libro. Ang sakit sa ulo pag bitin. Ang hilig talaga mambitin ng mga writer.

            Ang sakit sa bangs! Ano ba ang gagawin ko? Magrereview? Ng ano? Paano ako magrereview ng walng reviewer paano ko aaralin ang mga lecture ng Prof ko na hindi ko naman maintindihan magsalita. Magsusulat ba ako ng mga report ng reporter na hindi naman seryoso sa ginagawa nila. Paano na?!

            LECHEflan!! May sipon pa ako!! Ang hirap huminga. Barado ang ilong ko. As of the moment na sinusulat ko ‘to malamang hinid ko na alam ang gagawin ko sa sipon ns ‘to.

            Ang dami kong gusting gawin. Ang daming nasa isip ko. Magbasa kaya muna ako. Nang ano?! Halos lahat na ata ng book sa room ko nabasa ko na. hindi din naman ako nagtetxt. Ewan ko ba this past few days halos weekends nalang ako nagpapaload. SHIT!! Ang gulo ko may connection ba ang sipon at load? HMMF..

            Gabi na. hindi pa di  ako tulog. Malamang bukas ubod nanaman ako ng antok. Bukas na din pala ang libing ni “jed” hindi ako makakapunta. Wala naman akong pera and besides alam ko naman na maiintindihan ako ni jed. SORRY JED! J

            Bakit ganun may namamatay na mabait tapos may namamatay ng mabuti? Kainis. Kung sino pa ang mabuti siya pa ang nauuna. Kung sabagay alam ko naman na nasa langit na si jed with God. J

            Ang kati ng ulo ko. BALAKUBAK nanaman ‘toh. Ang lamig na nga pero naka 3 ang electrif fan ko. Kamusta naman yun. Tinatamad akong magsulat kaya kahit anong pumasok sa isip ko isusulat ko (type actually naka Laptop ako).

            Time check 9:35pm. Late na. okay lang wala naman akong pasok bukas. Okay lang kahit late ng magising wag lang hindi na magising. HAHAHA. Ang bilis ng panahon pero parang walang nagbago. Ganun pa din ako. Naglalaro ng mga laruan. Makalat pa di  ang kwarto ko. Nagkalat ang mga libro, damit, papel atbp. Para na ngang JUNK SHOP ang kwarto ko. I wonder, kamusta kaya ang bahay ko kapag nagkaroon na ako?

            O sige bukas nalang to. Ang dami kong iniisip. Manonood amo ng ‘P’ para makatulog na. GOOD NIGHT.

The first week of January...

May Boyfriend ka ba? Are you the type of the person that keeps on looking for "Mr. Right", or the person who keeps on waiting for the prince to come.

Have you ever felt standing in the mall and keep on asking yourself if one of the thousand people there is your soulmate? Yung tipo ng tao na sa tingin mo siya na talaga. Ang hirap magisip. Mahirap humanap ng sagot sa bawat tanong na paulit-ulit na binabato sa'yo.

'Kahit kailan hindi ako napagod mahalin ka, napagod nalang akong intindihin ang iba mong paniniwala."

Talaga bang may boundaries ang love? Nakakapagod bang magmahal ng isang tao na paulit-ulit lang ang nangyayari? Diba dapat pag mahal mo mahal mo siya "no buts no ifs" or any reasons. Ang mahalaga mahal mo siya. PERIOD.

Is love really enough to make the relationship continue? Pag nahanap mo na si Prince Charming ay hindi mo na kailangan humanap ng iba pang recipe for you to keep the relationship work? Is he alone enough? Paano kung nahanap mo nga siya , but in the end naghanap pa din siya ng iba. Totoo bang may isang tao sa mundong ito ang kokompleto sa buhay natin? Does LOVE really conquers all? If true bakit hindi pa rin sapat 'to  to make this relationship work.

Have you ever felt that things happen the same thing? Just like a dejavu? Or is it the feeling that you are just looking for something new. Are you willing to sacrifice all and found out in the end that you are wrong. That you choose the wrong decision.

"mahal ba talaga kita? Or I'm just afraid that there's no one else out there will love me the same way you loved me."

"Relationship is not about finding a perfect mate, 

but learning to see your imperfect mate perfectly"

"Saklay"

He's been the best description of "Matapang". The best "role model" the juandee could ever had. Isa sa mga taong hinahangaan ng lahat. Mabait na kaibigan, mahusay na mag-aaral isang modelo ng katapangan at pananalig.


"kuya limuel peram ng saklay" yan ang madalas kong biro sa kanya. He used to be the clown at the same time that can make me and all of his friends. Namiss ko na yung saklay niya. Ang tanging bagay na nagpapakita ng kanyang katatagan.


He's been a good listener. Lagi talaga siyang nakikinig sa lahat ng bukas ng bibig ng mga taong madadaldal. Hindi siya magsasawang makinig. Makikinig at makikinig at walang sawang siya'y makikinig.


Thanks kuya limuel. Salamat sa lahat ng aral na binigay mo. Salamat sa mga bagay na pinamuka mo sa amin. Thanks for being the model we're looking forward to. 








Rest In Peace with God.......
















HINDI KA NAMIN MAKAKALIMUTAN

KUYA LIMUEL MEJILLA

Wala naman talaga akong dapat sabihin. MAsaya na ako sa kung anong meron ako ngayon. Ang pamilya ko na walang sawang sumosuporta sa kalandian ko sa buhay. Mga kaibigan na tumanggap, nag-adjust at walang sawang nagpatawa sa akin. Sa mga taong naging part ng aking nobela maraming salamat. 


Wala na akong hihilingin pa (joke lang God. ) ang totoo marami pa akong gusto. HIndi sapat na ang meron ako para maging masaya. Gusto ko rin kasing malaman kung ano ba talaga ang basihan natin ng kasiyahan. Bakit ba ako nakakaramdam ng parang may kulang pa?


"Happiness is a choice" one of the best line, phrase sentence that I ever read. Nasa'yo pa rin kung ano ang gusto mo. Masaya na ako ngayon. Masaya na siya ngayon at kung sino man ang susunod kong "prinsipe" sa aking sariling fairy tale ay si "Pareng God" lang ang makakaalam. Dadating siya ng hindi inaasahan. In that way lahat masosorpresa. Sino ba ang ayaw ng SURPRISE?


I know I'm immature and enthusiast at the same time. Life is till a big mystery for a kid like me. Masaya ang tuklasin ito together with the people I really love the most. My family, Friends and to Him that will come in the future.






SO GOD PLEASE SURPRISE ME :)