Wala naman akong dapt isipin, kung tutuusin ay hindi lang naman siya ang lalake sa mundo, yet I'm still wanting for his attention and time. Honest to God ginawa ko ang lahat para lang mapansin niya ako and luckily we have the chance to write our story the other way around.
mas gusto ko ng simpleng istorya. Magandang simula at isang walang katapusang "happy moments." Pero masyado na ata akong naging masaya na nawala sa isip ko na walang kwento na walang ending, mabuti man ito o masama. Nag concentrate ata ako sa pag buo ng magandang simula na naging dahilan ng mataas mong expectations. I did not even realize that I'm losing you slowly.
Ang masaya kong kwento ay nauwi sa hindi inaasahang pag kakataon. I'm starting the to feel like my prince is ready to give up and not even try to give a damn fight. "Hangang dito nalang siguro tayo." Hindi na ata kita kilala, I think the prince in front of me is not the same person who makes my heart skips a beat. Pero hindi kita magawang masisi, aminin mo man o hindi, aminin ko man o hindi ay may kasalanan ako sa pagbabago ng ugali mo.
Paano ba ayusin ang isang bagay kung hindi mo naman alam ang sira? Mahirap mag pangap na ayos lang ako. I don't know how tyo smile in front of you when all I ever wanted to do is to cry in your shoulder and ask you the same questions over and over again. "Bakit ba lagi nalang tayo nagkikita sa hindi inaasahang pag kakataon"
Halos 4 na buwan na pala simula ng huli akong nag expect nang kahit ano mula sa'yo. Ngayon nalang ulit akong ng hangad ng kahit ano coming from you. Kailan ba titigil ang panaginip ko tunkol sa'yo? Kailan mo ba patathimikin ang isip ko? Alam kong hindi mo pa alam ang sagot, kahit ako ay hindi rin ito alam But one thing is for sure, I'm still hoping for our relationship to continue and at least has it own "happy ending."
Naging masaya naman ako sa piling mo, but that doesn't mean I can't be happy again without you.
_the Architect Man_
No comments:
Post a Comment